اول شخص مفرد

اول شخص مفرد.
این کتاب هاروکی موراکامی رو دوست ندارم هیچ وقت تموم کنم. به نیمه رسیدم. از طرفی میخوام بخونم تا تموم شه از طرفی میخوام آروم آروم لذت ببرم. این بار سورئالی در کار نیست. این بار با اتفاقاتی مواجهیم که در کنارمان بارها و بارها میفتد. من بنده اتفاقات کوچک زندگی هستم. بعد از اتمام کتاب: به غیر از فصل انتهایی که شتاب‌زده تمام شد تمامی فصول رو به اندازه غیر قابل وصفی دوست داشتم. نمیدونم واقعا اسم این سبک میشه سوررئالیسم یا نه. برام واقعا سوال شده. کتاب شامل ارجاعات زیادی به موسیقی جاز و ورزش بیسبال است که ممکن است برای کسی که به این دو علاقع نداشته باشد عذاب آور باشد. در هر صورت این رمان من رو مجاب به خواندن کافکا در کرانه کرد.